In memoriam Henk Saeijs (1935-2016) 21 november 2016

Op donderdag 17 november overleed Henk Saeijs (Sangasanga-dalam, 1935). Een spraakmakende, innemende en eigenzinnige persoonlijkheid die vriend en vijand inspireerde met zijn uitspraken over duurzaam land- en waterbeheer.

Saeijs groeide op in Nederlands-Indië waar hij als kleine jongen de Jappenkampen wist te overleven. Na de oorlog keerde hij met zijn familie terug naar Nederland. Na een aantal jaren gewerkt te hebben als docent werd hij een van de eerste biologen bij de Deltadienst van Rijkswaterstaat. Zijn belangrijkste bijdrage is het zout houden van het Grevelingenmeer na afsluiting van de Noordzee. Bij de Deltadienst klom hij op tot hoofd van de afdeling Milieuonderzoek. Als bioloog tussen de waterbouwkundigen legde hij de basis voor een omslag naar integraal waterbeheer. In 1982 maakte hij de overstap naar de afdeling Waterhuishouding van de Hoofddirectie van Rijkswaterstaat. In datzelfde jaar promoveerde hij op het proefschrift ‘Changing Estuaries’. Samen met Neelie Smit-Kroes zorgde hij voor de politieke verankering van ‘integraal waterbeheer’. Vervolgens zwaaide hij als HID (hoofdingenieur-directeur) de scepter over de regionale waterstaatsdirecties Noordzee en Zeeland. Als bijzonder hoogleraar waterkwaliteitsbeleid en duurzaamheid aan de Erasmus Universiteit Rotterdam verkondigde hij het belang van gezonde ecosystemen voor een duurzame economie. ‘Moeder Natuur als onze beste ingenieur’ kon zich geen betere pleitbezorger wensen.

Zijn biografie, geschreven door Leo Santbergen, verscheen in 2015 onder de titel Henk Saeijs, Stormloper in een delta bij Academische Uitgeverij Eburon.

De foto boven dit In memoriam toont Henk Saeijs (rechts) terwijl hij de Israëlische premier Yitzhak Rabin uitleg geeft over de Deltawerken tijdens diens bezoek aan Nederland (juni 1993). Bron: GPO (Tijdschrift Mabat, 30, januari 1996, p.19).