Leefbaarheid gaat over mens en omgeving, een duurzame ontwikkeling gaat over mensheid en omgeving. Leefbaarheid en een duurzame ontwikkeling zijn beide noodzakelijk voor het goed functioneren van een woonomgeving en onontbeerlijk voor de huidige bewoners en voor volgende generaties.
Het uitgangspunt in deze publicatie is een duurzame ontwikkeling. Verschillende betekenissen van leefbaarheid worden naast elkaar gezet, waaruit een voorstel volgt voor een duurzame leefbaarheid. Met behulp van dit theoretische kader worden een aantal woonomgevingen tegen het licht gehouden. Dit zijn zeer diverse voorbeelden: zoals kampongs in Indonesië, een na-oorlogse flatwijk, een kunstenaarsdorp en een project ‘ecologisch bouwen’. Voor alle woonomgevingen geldt echter een aantal algemene voorwaarden voor een duurzame leefbaarheid. Eén daarvan is de controle door bewoners over sociale interactie. Deze controle (ofwel privacyregulering) wordt beïnvloed door de vormgeving van de fysieke omgeving, een aspect van een duurzaam leefbare woonomgeving dat tot nu toe onderbelicht is gebleven. Deze publicatie sluit dan ook af met ontwerpaanbevelingen voor een privacyregulering.
Machiel van Dorst combineert stedenbouw en omgevingspsychologie, waarbij de gebruiker van de gebouwde omgeving centraal staat. De auteur is verbonden aan de studiegroep Stadsontwerp en Milieu van de faculteit Bouwkunde, TU Delft, daarnaast is hij zelfstandig adviseur gebruikskwaliteit van de gebouwde omgeving.