Voor negentiende-eeuwse krantenlezers spraken de opmerkelijke belevenissen van Jenny Merkus (1839-1897) net zo tot de verbeelding als de lotgevallen van tijdgenoten als Alexandrine Tinne. Jenny, de schatrijke dochter van de gouverneur-generaal van Nederlands-Indië, kon zich, dankzij een fabelachtige erfenis, aan traditionele vrouwelijke rollen onttrekken. Zij deed dit op een eigenzinnige, maar voor haar tijd toch typerende wijze. Als rondreizende juffer belandde zij van de ene brandhaard in de andere: van de Parijse Commune van 1871, tot de roerige Balkan in de jaren 1875-1876, waar zij als een nieuwe Jeanne d’Arc de christelijke Serviërs en Kroaten aanvoerde in hun strijd tegen de islamitische Turken. Uiteindelijk streek zij neer in Jeruzalem. Hier ging zij verder met de bouw van een kolossaal huis waarin zij het einde van de wereld af wilde wachten. Een huis dat zij nooit zou voltooien.
René Grémaux is antropoloog en houdt zich als onderzoeker vooral bezig met de Balkan. Hij was als docent verbonden aan de universiteit van Belgrado. Wim van den Bosch is geoloog en werkt in de internationale olie-industrie. Over zijn werkterrein schreef hij onder het pseudoniem Gé Boorman het non-fictie boek Het bloed der aarde.
