Is het waar dat de liefde niet langer duurt dan “tot de dood ons scheidt”? Is met het sterven van de geliefde dan alles voorbij, het leven samen? Of is leven na de dood van de geliefde, het nabestaan, een andere vorm van samenleven?
Het is onvermijdelijk dat in een langdurige relatie de ene partner eerder overlijdt en dat de ander achterblijft. Daarmee is het nabestaan, het overleven van een levenspartner, een existentiële ervaring die door veel mensen wordt gedeeld. Het nabestaan is leven met de voortdurende aanwezigheid van de geliefde in het ooit gedeelde huis, in dingen, in gedachten en innerlijke gesprekken. Foto’s, brieven, dagboeken, maar ook muziek, films, dichtregels, lijken de geliefde steeds weer even terug te brengen.
Na het overlijden van zijn vrouw heeft Walter Stolz materiaal verzameld dat herinnert aan haar leven, en gepoogd haar leven en het leven dat ze samen deelden te reconstrueren. Nabestaan is een intiem en zeer persoonlijk document geworden, maar veel mensen die een partner verloren hebben zullen het gevoel herkennen.
Walter Stolz schreef eerder het boek Gevangen in de zorgketen (Eburon, 2011), waarin hij verslag doet van de ziekte van zijn vrouw en de behandeling die zij kreeg in verschillende zorginstellingen.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.