Met het oog op een effectievere en efficiëntere beleidsvoering streeft de Nederlandse overheid op tal van beleidsterreinen naar prestatiesturing. Het contract wordt in dat kader gezien als het instrument bij uitstek om partijen juridisch te binden aan te behalen resultaten. Tegen de achtergrond van deze verzakelijking van het overheidshandelen en de toenemende aandacht voor ontwikkelingsplanologie wordt in deze studie het (gebieds)contract in het ruimtelijk beleid tegen het licht gehouden.
De studie toont aan dat een benadering waarin het contract louter als juridisch dwangmiddel wordt beschouwd de mogelijkheden van dit instrument overschat, de complexiteit van inter-organisationele besluitvormingsprocessen miskent en voorbij gaat aan de werking van sociale coördinatiemechanismen in samenwerkingsprocessen.
Ten eerste biedt deze studie inzicht in de werking van (gebieds)contracten. Ten tweede wordt door middel van het onderzoek naar gebiedscontracten een onbewust geloof in maakbaarheid blootgelegd, dat ten grondslag ligt aan het idee van prestatiesturing door de overheid.
Ronald van Ark (Vorden, 1975) promoveerde in 2005 aan Wageningen Universiteit, waar hij in de periode 2000-2005 werkte bij de leerstoelgroep Landgebruiksplanning. Naast dit proefschrift heeft hij een bijdrage geleverd aan verschillende boeken en verscheidene congressen en heeft hij diverse artikelen gepubliceerd in vaktijdschriften en wetenschappelijke tijdschriften. De publicaties hebben o.a. betrekking op bestuurlijke afstemmingsvraagstukken in het ruimtelijk beleid, prestatiesturing door middel van contracten en de rol van vertrouwen in complexe planningprocessen. Momenteel is hij werkzaam bij DHV Management Consultants in Amersfoort (http://www.dhv.nl/mc). E-mail: ronald.vanark@dhv.nl
