In Nederland worden jaarlijks vele honderden kinderen uit het buitenland geadopteerd. Er is nog weinig bekend over de psychische gevolgen van de adoptie en het welbevinden van deze kinderen wanneer zij volwassen zijn geworden. Een belangrijke vraag is: hebben volwassenen die als kind werden geadopteerd meer psychische gezondheidsproblemen dan niet-geadopteerde kinderen?
In dit boek wordt voor het eerst onderzocht welke betekenis volwassen geadopteerden geven aan het feit dat zij op jonge leeftijd geadopteerd zijn. Wat betekent het voor hen dat zij door hun biologische ouders zijn afgestaan of dat zij er anders uitzien dan hun Nederlandse adoptie-ouders? Welke betekenis heeft het land van herkomst voor hen? Ook wordt onderzocht of deze betekenisgeving invloed heeft op hun psychische gezondheid. Om deze invloed zo goed mogelijk te kunnen onderzoeken is gekozen voor een homogene groep geadopteerden uit hetzelfde land van herkomst: Griekenland. Met behulp van kwalitatieve en kwantitieve methodes wordt gekeken naar de gevolgen van adoptiegerelateerde stress en naar manieren van ‘coping’.
De resultaten van dit onderzoek zijn belangrijk voor iedereen die met adoptie te maken heeft: geadopteerden, adoptie-ouders, hulpverleners en beleidsmakers.
Hester Storsbergen (1967) is Gezondheidszorgpsycholoog en Orthopedagoog Generalist. Ze was eerst werkzaam bij het Adoptie Centrum, en trad vervolgens als universitair docent in dienst van de capaciteitsgroep Kinder- en Jeugdstudies Opleiding Pedagogiek Universiteit Utrecht. Verder is zij actief in verschillende organisaties die betrokken zijn bij de ‘adoptiedriehoek’.
