Spelen is het primaire leerproces waarin de wereld begrijpelijk, voorspelbaar, zinvol en vanzelfsprekend wordt. Als vanzelfsprekendheid wordt doorbroken is reflectie nodig en moet worden onderhandeld over de betekenis van situaties en spelregels. De noodzaak daartoe wordt lang niet altijd opgemerkt. Gebaande paden zijn gemarkeerd met dwingende pijlen, verscholen paadjes worden over het hoofd gezien en voor het vinden en aanleggen van nieuwe wegen ontbreken vaak visie, macht, tijd, geld en steun.
Responsief simuleren is het gericht opsporen en gebruiken van speelruimte voor leren en sturen in meeduidige handelingscontexten door theoretische en praktische kennis te verbinden en te funderen in gezamelijke ervaring. In deze studie is verondersteld dat responsief simuleren toegevoegde waarde heeft voor specifieke aspecten van vraagstukken in de onderzoeks- en interventiepraktijk.
