Milieubeleid is mede gebaseerd op natuurwetenschappelijke kennis. Maar niet alle kennis wordt meegenomen bij het bepalen van het milieubeleid. Waarom wordt sommige kennis wel gebruikt en andere niet? Hoe kan het dat objectieve wetenschappers tot verschillende en elkaar tegensprekende conclusies kunnen komen?
Deze vragen worden uitgewerkt aan de hand van het verdrogingsbeleid in Nederland. Verdroging speelt zowel op nationaal, regionaal als lokaal niveau. De gekozen casussen laten zien hoe wetenschap soms beleid onderbouwt en autoriteit geeft, maar ook hoe er in andere gevallen onenigheid kan ontstaan, zoals in de beregeningscasus in Noord-Brabant.
De casussen zijn geanalyseerd met behulp van inzichten uit ondermeer politicologie en beleidswetenschappen. Inzicht in de probleemstructuur kan verklaren waarom sommige kennis niet gebruikt wordt en welke rol kennis in beleid kan spelen. De beleidslevenscyclus is enerzijds een goede routeplanner voor benodigde kennis, anderzijds de oorzaak van niet gebruikte kennis wanneer wordt nagelaten de cyclus als geheel te beschouwen.
Het brede perspectief van dit boek maakt het een aanrader voor zowel wetenschappers die kennis voor beleid maken, als voor beleidsmakers die wetenschappelijke kennis gebruiken ter ondersteuning van hun beleid.
Annelie Boogerd is bioloog en milieukundige. Na haar promotie onderzoek deed ze ervaring op met deze materie als senior beleidsmedewerker bij Rijkswaterstaat Zeeland en LNV Directie Regionale Zaken.
