Het diaconaat in de Nederlandse Hervormde Kerk heeft sinds de Tweede Wereldoorlog een sterke verandering ondergaan. De dienst der barmhartigheid richtte zich voortaan op een breed scala van hulpverlening aan mensen in knelsituaties in binnen- en buitenland. Ook won de gedachte veld dat de maatschappelijke en politieke oorzaken van problemen aangepakt moeten worden en dat recht gedaan moet worden aan het subject-zijn van mensen.
Deze vernieuwing is de vrucht van een lang bezinningsproces, waarin pioniers als J.C. van Dongen (1907-1983) het voortouw namen. Zijn aandeel wordt in Vernieuwing van het diaconaat; doen en denken van J.C. van Dongen (1907-1983) belicht.
Deze diaconaal-biografische studie behandelt onder meer Van Dongen’s studie theologie in Leiden, waar hij Karl Barth persoonlijk leerde kennen, zijn rol in het verzet en zijn deelname aan de discussie in de Algemene Synode over de plaats van het diaconaat in de nieuwe Kerkorde. Daarnaast komen zijn werkzaamheden voor het diaconaat in Rotterdam en Utrecht, waar hij onder meer het initiatief nam tot het Diaconaal Jaar, zijn inspanningen voor en met mensen die leven met een lichamelijke handicap en zijn deelname aan de oecumenische discussie over diaconaat.
Aan de hand van veel onbekend materiaal beschrijft dit boek een aantal historische ontwikkelingen en maakt inzichtelijk welke opvattingen van Van Dongen voor het hedendaagse diaconaat van belang kunnen zijn.
Dr. Herman Noordegraaf (1951) was na zijn studies sociologie en theologie werkzaam in diverse functies op het terrein van kerk en samenleving. Thans is hij als postdoctoraal onderzoeker verbonden aan de theologische faculteit van de Universiteit Utrecht. Hij publiceert regelmatig historische en actuele studies op het terrein van kerk, christelijk geloof en samenleving.
