Nederland is een land van vervoerders, onverschillig of het zeescheepvaart, luchtvaart, wegvervoer of binnenvaart betreft. Wat bewoog de opeenvolgende regeringen in de jaren twintig, wat bewoog onze liberaal denkende minister Colijn om in het begin van de jaren dertig economische regelgeving te introduceren, aanvankelijk alleen in de personenvervoersector maar later ook eerste stappen te ondernemen in de richting van meer overheidsingrijpen in de gehele vervoersector?
In deze geschiedenis van het goederenvervoerbeleid komen onderwerpen aan de orde als de crisis van de jaren dertig, de oorlogsjaren en de wederopbouw, de toenemende welvaart, de jaren van protest en actie, de schok die het Rapport van de Club van Rome in Nederland veroorzaakte, en het nieuwe liberalisme van de jaren tachtig. Al deze ontwikkelingen hebben direct het goederenbeleid in de behandelde periode beïnvloed.
Hoe zal de het goederenvervoerbeleid zich in de toekomst verder ontwikkelen, is er beleidsmatig nog wel plaats voor specifiek goederen-vervoerbeleid en bovenal, is er binnen de Europese Unie nog wel plaats voor een nationaal beleid?
